کد مطلب:886 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا وحدت حوزه و دانشگاه هنوز تحقق پيدا نكرده است

بحث وحدت حوزه و دانشگاه از انديشه هاي بزرگ امام خميني و بسياري از مصلحان و متفكران جامعه ما بوده و هست ولي در آغاز بايد تعريف صحيحي از آن نموده سپس به بررسي امكان يا عدم امكان آن پرداخت. وحدت حوزه و دانشگاه نه به معناي ادغام فيزيكي است و نه ادغام محتوايي. چه اينكه هم اكنون نيز حوزه و دانشگاه در بسياري از رشته ها با يكديگر تشابه و هم گوني دارند مانند رشته هاي: الهيات، ادبيات، حقوق، فقه، تفسير و... بلكه محور اين وحدت اتحادي استراتژيكي براي نيل به آرمان هاي انقلاب و اعتلاي كشور و فرهنگ جامعه است. جامعه ما و بلكه تمامي جوامع اسلامي بارها طعم تلخ جدايي اين دو طيف از يكديگر را چشيده اند. زماني هجوم و سيطره غربزدگي جايي براي طرح انديشه هاي حوزه و تقارب افكار باقي نگذاشته بود. در نقطه مقابل برخي حوزويان نيز دانشگاهيان را به هيچ مي انگاشتند و راه خويش را در تضاد با آن مي ديدند. در حقيقت جدايي آرماني اين دو از يكديگر بهترين راه نفوذ براي بيگانگان و ايادي آنهاست. اين وحدتي است كه امام، حوزويان و دانشگاهيان را به آن فرا مي خواندند. ولي اينكه آنان از نظر رشته ها متحد شوند و يا... نه امري عملي است و نه مفيد. بنابراين آنان كه مي گويند اين وحدت ممكن نيست اگر وحدت قسم اول را مي گويند سخت در اشتباهند؛ ولي اگر مراد آنها قسم دوم است ما نيز برآن مهر تاييد مي زنيم. وحدت حوزه و دانشگاه در كلام امام؛ يعني وحدت آرماني و همنوايي براي ساختن كشور و اعتلاي فرهنگ و تمدن و رشد آن از جنبه هاي گوناگون.